De 100 jarige man die uit het raam klom en verdween – Jonas Jonasson

Geweldig leuk de-100-jarige-man-die-uit-h

Waardering: 8.3
Aantal pagina’s: 360

Ik heb eigenlijk nooit met boeken dat ik echt hardop moet lachen maar bij dit boek kon ik niet anders! Ik werd er vrolijk van en kon niet stoppen met lezen. De titel alleen al spreekt boekdelen.

Het boek begint wanneer Allan 100 jaar wordt in het bejaardentehuis maar besluit deze dag elders te vieren. Wat er daarna volgt is een fantasierijk en grappig avontuur waarin Allan altijd op het juiste moment op de goede plek is. De personages die Allan leert kennen zijn helemaal uitgedacht tot in detail en totaal verschillend van elkaar.
Door de vele flashbacks kom je erachter hoe Allan zo een avonturier geworden is en dat dit één van de raarste karakters is waar je in tijden kennis mee hebt gemaakt.

Ik heb dit boek met heel veel plezier gelezen, wat ik niet had verwacht. Aan het einde wordt het allemaal een beetje ongeloofwaardig maar door het hele verhaal ervoor en de lol die je ervoor terug hebt gekregen maakt dat allemaal niet meer uit. Ik heb dit boek gelijk aan allebei mijn oma’s cadeau gedaan.


Achterkant van het boek

Allan wordt honderd en dat wordt groots gevierd in het bejaardentehuis, behalve dan dat de jarige het op zijn heupen krijgt en kort voordat het feest losbarst, vertrekt. De tijd die hem rest kan hij beter besteden, vindt hij, en hij klimt uit het raam en verdwijnt. Pers en burgemeester hebben het nakijken.

Die laatste zomer – Tatiana de Rosnay

Boek vol geheimendie laatste zomer

Waardering: 7.0
Aantal pagina’s: 350

Ondanks de feestdagen moest dit boek er toch binnen een weekje aan geloven. Ik keek er lange tijd naar uit omdat ik ”Haar naam was Sarah” heel goed vond. Mede door de intro, die gelijk al mysterieus en spannend eindigt, wil je meteen verder lezen.

Dit boek gaat over Antoine Rey, een pas gescheiden vader van 3 kinderen die zich daar, vooral aan het begin, niet bepaalt gelukkig bij voelt.
Hij is erg close met zijn zus Mélanie en voor haar verjaardag neemt hij haar mee naar een plek waar zij vroeger kwamen met hun moeder, die al jaren terug is overleden. Door de terugkeer naar deze plek herinnert Mélanie zich iets uit het verleden, maar wat dat is…

Het is fijn geschreven, Rosnay beschrijft bepaalde dingen (gelukkig niet alles) tot in detail en dan wel op zo’n manier dat je het gerecht bijna proeft wanneer er gegeten wordt. Het verhaal blijft ook niet hangen bij dat ene onderwerp, het gewone leven gaat immers gewoon door. Er wordt zelfs een tijd helemaal geen aandacht meer besteed aan het mysterieuze begin waardoor de spanning langzaam wordt opgebouwd, je weet dat Antoine er uiteindelijk achter gaat komen.

Een heel mooi boek, ondanks dat het midden ervan niet heel spannend is maar eerder triest blijf je geboeid om verder te lezen. Aan het einde bleef de klapper echter weg wat wel een beetje een anticlimax was.


Achterkant van het boek

Antoine Rey heeft het perfecte cadeau voor de veertigste verjaardag van zijn zus bedacht: een lang weekend aan zee op het eiland Noirmoutier, waar hij en Mélanie in hun kinderjaren de vakanties doorbrachten. Hoewel ze fijne herinneringen hebben aan de eindeloze zomers, zijn beiden nooit meer teruggekeerd naar deze plek.

Happy new year!

2016 Het jaar van het boek

Het nieuwe jaar is begonnen en deze begin ik goed met een weekend waarin helemaal niks gepland staat. Ik begin 2016 ook met een reis naar Thailand, waar ik over 2 weken met een vriendinnetje naartoe vlieg. Ik zou niet meer op vakantie willen zonder mijn backpack en dus gaat hij ook deze vakantie weer mee. Mijn vriend en ik doen dit al een aantal jaar maar hij heeft besloten (wegens werk e.d.) om deze maand een weekje te gaan skiën met vrienden terwijl ik op een idyllisch eiland lig met een cocktail en een goed boek natuurlijk!

Goede voornemens heb ik niet echt, behalve dan nog meer lezen dan ik het afgelopen jaar al heb gedaan. Ik was vandaag eens even aan het bekijken welke boeken ik aan mijn lijstje toe wil voegen. Ik wil al een tijdje; Toen ik je zag – Isa Hoes, Jij zegt het – Connie Palmen en De Cirkel – Dave Eggers lezen maar in 2016 komen er ook weer een aantal boeken uit die ook mijn aandacht trekken! Zoals; Hittegolf – Suzanne Vermeer, Zwijgplicht – Helen Vreeswijk en Erken mij – Esther Verhoef. De lijst zal alleen maar langer worden maar dat vind ik niet erg.2016

Ik kijk uit naar wat 2016 allemaal gaat brengen, jullie ook?!

xxx

Zusje – Rosamund Lupton

Traag maar meeslepend Zusje

Waardring: 6.2
Aantal pagina’s: 352

Zusje gaat over Beatrice; haar zus is vermoord en terwijl iedereen ervan overtuigd is dat het om zelfmoord gaat weet Beatrice wel beter en gaat op onderzoek uit.
Het boek is geschreven in de vorm van een brief aan Tess (het zusje) waarin Beatrice het verloop van haar onderzoek en gedachten beschrijft. Je gaat gedurende het boek steeds meer met Beatrice meeleven en het frustreert dan ook dat zij zo oneerlijk wordt behandeld. Beatrice beschrijft uitgebreid haar emoties over de dood van haar zusje. Het is daardoor vaak aangrijpend, vooral als je net zelf iemand verloren bent.

Zusje is Rosamund Luptron haar eerste boek en dat merk je wel, het verhaal komt dan wel snel op gang maar daarna verloopt het in veel stukken traag. Voor een eerste boek vind ik dat Rosamund het erg goed heeft gedaan maar ik had meer spanning verwacht. Ze heeft na dit boek alweer 2 nieuwe titels op haar naam staan waar ik wel benieuwd naar ben.
Het boek bestaat uit korte hoofdstukken wat het prettig lezen maakt en je gaat er snel doorheen.

Al met al een goed boek ik miste alleen wel vaak de drang om verder te lezen maar ik wilde uiteindelijk wel graag weten hoe het afliep.


Achterkant van het boek

Tijdens een zondagse lunch krijgt Beatrice een paniekerig telefoontje uit Londen: haar zus Tess wordt vermist. Ze zijn elkaar een beetje uit het oog verloren sinds Beatrice van Londen naar New York verhuisde, maar nu springt ze op het vliegtuig om haar zus te gaan zoeken. Naarmate Beatrice meer ontdekt over de omstandigheden rond Tess’ verdwijning, komt ze tot de schokkende conclusie dat ze eigenlijk heel weinig over haar zus weet. Haar familie geeft het al snel op en Beatrice komt volledig alleen te staan, maar dat maakt haar des te vasthoudender in haar gevaarlijke zoektocht naar de waarheid. Daarbij stuit ze op een angstaanjagend complot, waarvan zijzelf het volgende slachtoffer dreigt te worden…

 

Het Puttertje – Donna Tartt

puttertjeHoofdstukken vol verrassingen

Waardering: 8.8
Aantal pagina’s: 925

Nog nooit heb ik zo met een karakter meegeleefd en gevoeld als in dit boek! Van begin tot eind ben je één met Theo Decker en voel je de emoties die hij ervaart.

Het hele boek gaat over het leven van Theo en het verhaal begint wanneer hij 13 jaar oud is. Hij overleefd een aanslag in een museum in New York maar zijn moeder niet. In het puin vindt hij een klein schilderij waar zijn moeder gek op was: Het Puttertje. Door de liefde voor zijn moeder klampt hij zich vast aan dit schilderij (waarvan niemand weet dat hij deze heeft) en draait zijn hele leven daar eigenlijk omheen. Zijn wereld wordt na de dood van zijn moeder erg hectisch maar door het schilderijtje blijft hij sterk. Met zijn vriend Boris, die hij pas later in het boek ontmoet, beleeft hij de meest bizarre dingen. Ondanks dat Boris Theo vaak in gevaar brengt ga je toch ook van dit karakter houden. Er komt een stuk in het boek dat een grote schrikreactie bij mij teweeg bracht maar zo zijn er wel meer momenten in het gehele verhaal die als een verrassing komen, wat het erg onvoorspelbaar en spannend maakt.
Het boek omschrijft niet het gehele leven van Theo en wanneer je het boek uit hebt valt er nog wel wat te gissen wat er verder van hem terecht zal komen.

Ik heb weinig negatiefs te zeggen over dit boek, er zitten altijd wel wat minder spannende stukken tussen in zo’n dik boek maar dat geeft je de ruimte om het weer even weg te leggen. Over het algemeen is het een spannende roman waarin Theo en jijzelf een geheim delen.

Mocht je tijd en zin hebben in een lang verhaal dat ook nog eens goed is en je echt kan aangrijpen is Het Puttertje perfect! Je hoeft absoluut niet van kunst te houden om dit boek met plezier te lezen.


Achterkant van het boek

Theo Decker, een dertienjarige jongen uit New York, overleeft op wonderbaarlijke wijze een aanslag waarbij zijn moeder om het leven komt. Zijn vader is een paar maanden daarvoor verdwenen en Theo komt na de aanslag bij de familie van een rijke vriend terecht. Hij is verbijsterd door zijn nieuwe leefomgeving, verward door zijn klasgenoten die het moeilijk vinden met hem om te gaan en diepbedroefd door het verlies van zijn moeder. Theo vindt houvast aan dat ene object dat hem aan haar doet denken: een klein, mysterieus schilderij, dat hem uiteindelijk in de onderwereld van de kunst doet belanden.

Het licht van de zee – M.L. Stedman

Mooi maar voorspelbaar Het licht van de zee

Waardering: 5.8
Aantal pagina’s: 349

Ik heb dit boek een keer gegeven aan mijn oma voor kerst en heb hem (nadat zij hem uit had) weer terug gekregen zodat ik hem ook een keer kon lezen, wat ik uiteraard heb gedaan! De voorkant van het boek is mysterieus en ik raakte gelijk enthousiast van de kaart voorin het boek, dit is altijd een leuk detail wanneer dit voorkomt in een boek.

Het verhaal speelt zich af vanaf 1918, grotendeels op het eilandje Janus Rock, voor de zuidwest kust van Australië. Doordat ook het verleden van het eilandje wordt beschreven krijg je een beter beeld en een bepaald gevoel bij het eiland wat bij mij neerkwam op donker, stormachtig en avontuurlijk.

Het boek begint eigenlijk al een heel stuk verder in het verhaal waardoor het gelijk al spannend is en er veel vragen bij je opkomen waar je echt geen antwoord op kunt hebben. Het is maar goed dat Stedman dit heeft gedaan want de hoofdstukken die volgen gaan over het verleden van Tom en Isabel (de hoofdpersonages) en hoe zij elkaar hebben leren kennen, wat erg leuk is om te lezen maar niet spannend, het boek zou dan te langzaam op gang zijn gekomen.

Het boek is gemakkelijk te lezen, er komen weinig namen in voor en het speelt zich op maar een klein aantal plekken af. De meeste stukken van het boek zijn makkelijk te voorspellen (al helemaal wanneer je de achterkant hebt gelezen) maar toch wordt je nog wel een aantal keer verrast, vooral tegen het einde van het boek.

Het is wel te merken dat dit Stedman haar eerste boek is, ze is soms nog wat voorzichtig en kapt alinea’s af wanneer er meer uit te halen viel. Ze beschrijft sommige dingen tot in detail maar ik miste een meer uitgebreide omschrijving van de karakters. Ik heb nu nog steeds niet echt een beeld van hoe Tom en Isabel er bijvoorbeeld in haar hoofd nou echt uitzagen. Het verhaal is zeker wel goed bedacht en weer eens een heel ander soort roman dan je in tijden gelezen zult hebben, het gaat hierbij niet om hartstochtelijke liefde tussen man en vrouw maar eerder tussen ouders en hun dochter.

Het einde van het boek kwam best plotseling maar gelukkig wordt in het laatste hoofdstuk nog beschreven hoe het jaren later met de karakters ervoor staat.

Al met al vond ik het een mooi boek en was het weer eens iets heel anders, het was geen boek dat ik telkens weer erbij moest pakken omdat het zo spannend was maar het is immers een roman en daar voldoet het aan alle aspecten wel aan.


 

Achterkant van het boek

Het is 1926 en Tom en Isabel Sherbourne bemannen een afgelegen vuurtoren voor de kust van Australië. Het is een eenzaam leven voor het jonge, ongewenst kinderloze stel. Tot er na een storm in april een reddingsboot aanspoelt met 2 mensen erin: een dode man en een springlevende baby. In de wetenschap dat het nog 6 maanden duurt voordat hun aflossing zal arriveren, begraaft Tom de man en ontfermt Isabel zich over de baby, een meisje. Al snel krijgt Isabel een sterke band met haar. Ze haalt Tom over te doen alsof het hun kind is, maar door deze leugen komt hun relatie onder druk te staan. De spanning neemt nog verder toe wanneer ze terugkeren naar het vasteland. Daar worden ze geconfronteerd met een wanhopige vrouw op zoek naar haar dochtertje…

Eerste bericht

There we go!

Mijn eerste berichtje op mijn eigen blog, iets waar ik al een hele tijd over nadenk maar gisteren heb ik dan eindelijk de stap genomen om deze website werkelijkheid te maken. Ik dacht dat het erg moeilijk zou zijn maar uiteindelijk viel het allemaal best mee en vind ik het nog leuk ook; dat is natuurlijk wel heel mooi meegenomen. Ookal staat dit bericht zometeen op het world wide web, ik schrijf dit eigenlijk alleen nog voor mezelf. Ik hoop natuurlijk dat een aantal mensen mijn recensies over boeken zullen gaan lezen en er misschien hun inspiratie uit zullen halen. Daarbij komt dat ik heerlijk mijn eigen gedachten en enthousiasme kwijt kan op deze blog.


 

Maar om het eens over boeken te gaan hebben!

Ik heb net de boeken: Het licht van de zee – M.L. Stedman en Het Puttertje – Donna Tartt uit waarover ik deze week een recensie op deze blog wil gaan zetten.
Ik heb natuurlijk al vele boeken gelezen en gelukkig een goed geheugen dus er valt nog genoeg te schrijven voor mij. Ik kijk er naar uit, maar dat voor later! Voor nu ga ik weer lekker verder lezen in Die laatste zomer – Tatiana de Rosnay waar ik moeilijk in kan stoppen!

Tot snel!

%d bloggers liken dit: